Kondycja i sprawność fizyczna u ojca. Czy jest ważna w życiu codziennym?
Za czasów dzieciństwa mieszkałem na wsi. W tym czasie komputery nie cieszyły się jeszcze popularnością, a jedyną formą rozrywki były gry telewizyjne typu pegasus. Gdy wracałem ze szkoły, szybko zmieniałem odzież i wychodziłem na podwórko. Jazda na rowerze czy gra w piłkę były codziennością. Nikt nie musiał się martwić o sprawność fizyczną i kondycję. W życiu dorosłym jest inaczej…
Obecny tryb pracy wyciąga ze mnie dużo sił witalnych. Gdy wracam do domu, muszę mocno się zmotywować do działania. Nie mówię tu tylko o aktywności fizycznej, ale także o pracach domowych. Do tego nie rozstaje się z telefonem, przeglądając media społecznościowe. Mój syn to obserwuje i traktuje jako coś normalnego.
Dotyczy to nas wszystkich. Wcale tak nie musi być…
Co ja rozumiem przez sprawność fizyczną?
Dla mnie jest to po prostu wszelki ruch wychodzący poza granice mojego komfortu. Jeśli będę regularnie uprawiał sport, ćwiczył to ta granica będzie się przesuwać. Dla jednych taką granicą jest dłuższy spacer, a dla kogoś innego maraton 🤔. Przyznam szczerze, że niestety moje granice są niższe niż kilka lat temu, staram się jednak cały czas walczyć „o lepsze jutro” 😊.
Do czego jednak zmierzam?
Kondycja i sprawność fizyczna potrzebne są mi do bycia tatą i mężem.
Mój syn Igor jest w wieku 2,5 lat (ur.2018 r.). Wymaga coraz więcej uwagi. Chce się dużo bawić i cały czas poznawać świat.
Jak każde dziecko ciągle biega, nie potrafi się zatrzymać i skupić na jednej zabawie. Zarówno ja, jak i moja żona jesteśmy zmuszeni do większej aktywności, niż to było, zanim Igor pojawił się na świecie. Raz „młody” chce pograć w piłkę, a za chwilę trzeba pchać go na rowerze. Następnie berek itd. – ciągle coś.
Nie wyobrażam sobie sytuacji, że powiedziałbym synowi: „tata ma kolkę” lub „daj mi chwile odpocząć, bo zmęczyłem się tym graniem w piłkę”. Dopóki wiem, że moja sprawność fizyczna zależy tylko i wyłącznie ode mnie, nie pozwalam na takie sytuacje. Tym bardziej że spodziewam się drugiego syna. Staram się ćwiczyć w miarę możliwości regularnie, angażując także syna w swoją aktywność.
Prace domowe
Teraz przychodzi czas na rolę męża.
Moja rola nie opiera się tylko na 8 godzinach spędzonych w biurze. Po pracy trzeba też pomóc żonie w obowiązkach domowych.
Jedną z takich prac jest prasowanie. Zajmuje mi ono ok. 2h. Wyobraźcie sobie stać 2 h przy desce. Nie jest to łatwa sprawa. Gdybym był typowym „kanapowcem”, prawdopodobnie byłaby to dla mnie udręka i próbowałbym się skutecznie od tego wymigać. Teraz także nie jest przyjemnie, bo po 2h kręgosłup daje się we znaki.
Jednak można ten czas wykorzystać efektywnie, słuchając podcastów ( link do jednego z moich ulubionych ) lub ewentualnie oglądając ulubiony serial.
Do tego obowiązku dochodzą prace w ogrodzie jak koszenie trawy (ok. 3h), sprzątanie domu itd. Wydaję się, że są to prace przyziemne, ale gdybym nie miał sprawności fizycznej na odpowiednim poziomie, to prawdopodobnie takie zadania byłyby dla mnie udręką. Oczywiście trzeba też mieć siłę na wieczorne przyjemności z żoną 😎.
Podsumowanie
Kondycja i sprawność fizyczna u ojca czy męża/ partnera to nie jest tylko możliwość przebiegnięcia maratonu, czy wyciskania 150 kg na klatę. Jak już wspomniałem wyżej to także chęć spędzania aktywnego czasu z dzieckiem lub wykonania obowiązków życia codziennego.
Nawiązując do wstępu, pokażmy naszym pociechom, że oczywiście świat wirtualny istnieje, ale życie codzienne nie polega tylko na śledzeniu „ściany” Facebook’a.
Każdy dzień wypełniony jest innymi obowiązkami czy zadaniami, które chcemy lub musimy zrealizować. Teraz od naszego zdrowia czy też kondycji fizycznej zależy, czy będą one dla nas męczące, czy przyjemne jak np. zabawy z naszymi dziećmi.
Pamiętajcie drodzy ojcowie, to co robimy teraz, zostanie w późniejszym czasie odwzorowane przez nasze dzieci. Niech one będą od nas mądrzejsze i wejdą w dorosłe życie z lepszymi wzorcami.
Z aktywnymi pozdrowieniami
Jakub
Jeden komentarz